Terwijl steeds meer mensen zoeken naar alternatieven voor dierlijke vleesproducten, heeft nieuw onderzoek een verrassende bron van milieuvriendelijke eiwitten ontdekt: algen.

De studie van de Universiteit van Exeter, gepubliceerd in de Journal of Nutrition, is de eerste in zijn soort die aantoont dat het consumeren van twee van de commercieel meest waardevolle eiwitrijke algen kan helpen bij de spierremodellering bij jonge en gezonde volwassenen. Hun onderzoeksresultaten suggereren dat algen een interessante en duurzame dierlijke eiwitvervanger kunnen zijn voor het behouden en verbeteren van spiermassa.

Ino Van Der Heijden, onderzoeker aan de Universiteit van Exeter, zei: “Ons onderzoek suggereert dat algen in de toekomst een onderdeel kunnen zijn van veilig en duurzaam voedsel.” Om ethische en ecologische redenen proberen steeds meer mensen minder vlees te eten en is er een groeiende belangstelling voor niet-dierlijke bronnen en duurzaam geproduceerde eiwitten. Wij vinden het noodzakelijk om deze alternatieven te gaan onderzoeken en hebben algen geïdentificeerd als een veelbelovende nieuwe bron van eiwitten.

Voedingsmiddelen die rijk zijn aan eiwitten en essentiële aminozuren hebben het vermogen om de spiereiwitsynthese te stimuleren, wat in het laboratorium kan worden gemeten door de binding van gelabelde aminozuren aan spierweefseleiwitten te meten en deze om te zetten in conversiepercentages.

Eiwitten afkomstig van dieren kunnen de synthese van spiereiwitten tijdens rust en inspanning sterk stimuleren. Vanwege de toenemende ethische en milieuproblemen die verband houden met de productie van dierlijke eiwitten, is nu echter ontdekt dat algen een interessant milieuvriendelijk alternatief zijn, die eiwitten uit dierlijke bronnen kunnen vervangen. Spirulina en Chlorella die onder gecontroleerde omstandigheden worden gekweekt, zijn twee van de commercieel meest waardevolle algen, die hoge doses micronutriënten en overvloedige eiwitten bevatten.

Het vermogen van spirulina en microalgen om de menselijke myofibrillaire eiwitsynthese te stimuleren is echter nog steeds onduidelijk. Om dit onbekende vakgebied te begrijpen, evalueerden onderzoekers van de Universiteit van Exeter de effecten van het consumeren van spirulina- en microalgeneiwitten op de aminozuurconcentraties in het bloed en de eiwitsynthesesnelheid van spiervezels in rust en na inspanning, en vergeleken deze met gevestigde hoogwaardige niet-dierlijke voedingseiwitten. (van schimmel afgeleide schimmeleiwitten).

36 gezonde jongeren namen deel aan een gerandomiseerde dubbelblinde studie. Na een groep oefeningen dronken de deelnemers een drankje met 25 gram van schimmels afgeleid eiwit, spirulina of microalgeneiwit. Verzamel bloed- en skeletspiermonsters bij aanvang, 4 uur na het eten en na inspanning. Om de aminozuurconcentratie in het bloed en de myofibrillaire eiwitsynthesesnelheid van weefsels in rust en na inspanning te evalueren. De inname van eiwitten verhoogt de concentratie van aminozuren in het bloed, maar vergeleken met het consumeren van schimmeleiwitten en microalgen heeft het consumeren van spirulina de snelste toename en een hogere piekrespons. De eiwitinname verhoogde de synthesesnelheid van myofibrillaire eiwitten in rust- en oefenweefsels, zonder verschil tussen de twee groepen, maar de synthesesnelheid van oefenspieren was hoger dan die van rustende spieren.

Deze studie levert het eerste bewijs dat de inname van spirulina of microalgen de synthese van myofibrillaire eiwitten in rustende en trainende spierweefsels sterk kan stimuleren, vergelijkbaar met hoogwaardige niet-dierlijke derivaten (schimmeleiwitten)