پلی ساکارید از کلرلا (PFC)، به عنوان یک پلی ساکارید طبیعی، در سال های اخیر به دلیل مزایای سمیت کم، عوارض جانبی کم و اثرات وسیع الطیف، توجه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است. عملکرد آن در کاهش چربی خون، ضد تومور، ضد التهاب، ضد پارکینسون، ضد پیری و غیره به طور مقدماتی در آزمایش‌های آزمایشگاهی و درون تنی تأیید شده است. با این حال، هنوز یک شکاف در تحقیقات روی PFC به عنوان تعدیل کننده ایمنی انسان وجود دارد.

سلول های دندریتیک (DCs) قوی ترین سلول های تخصصی ارائه دهنده آنتی ژن در بدن انسان هستند. تعداد DCها در بدن انسان بسیار کم است و معمولاً از یک مدل القایی آزمایشگاهی با واسطه سیتوکین، یعنی DCهای مشتق از سلول تک هسته ای خون محیطی انسان (moDCs) استفاده می شود. مدل DC القا شده در شرایط آزمایشگاهی برای اولین بار در سال 1992 گزارش شد که سیستم کشت سنتی برای DCها است. به طور کلی به مدت 6-7 روز نیاز به کشت دارد. سلول های مغز استخوان موش را می توان با فاکتور محرک کلنی ماکروفاژ گرانولوسیت (GM-CSF) و اینترلوکین (IL) -4 کشت داد تا DCهای نابالغ (گروه PBS) به دست آید. سیتوکین ها به عنوان محرک بالغ اضافه می شوند و برای 1-2 روز کشت داده می شوند تا DCهای بالغ به دست آید. مطالعه دیگری گزارش داد که سلول‌های CD14+ انسانی خالص شده با اینترفرون - β (IFN - β) یا IL-4 به مدت 5 روز کشت شدند و سپس با فاکتور نکروز تومور-a (TNF-a) به مدت 2 روز کشت داده شدند تا DCهای با مقدار بالا به دست آید. بیان CD11c و CD83، که توانایی قوی تری برای ترویج تکثیر سلول های CD4+T آلوژنیک و سلول های CD8+T دارند. پلی ساکاریدهای متعدد از منابع طبیعی دارای فعالیت تعدیل کننده ایمنی عالی هستند، مانند پلی ساکاریدهای قارچ شیتاکه، قارچ های آبشش خرد شده، قارچ های یونژی و پوریا کوکوس که در عمل بالینی استفاده شده اند. آنها می توانند به طور موثر عملکرد ایمنی بدن را بهبود بخشند، ایمنی را تقویت کنند و به عنوان درمان کمکی برای درمان ضد تومور عمل کنند. با این حال، گزارش های تحقیقاتی کمی در مورد PFC به عنوان یک تعدیل کننده ایمنی انسان وجود دارد. بنابراین، این مقاله به منظور ارزیابی پتانسیل PFC به عنوان یک تعدیل کننده طبیعی ایمنی، تحقیقات مقدماتی را در مورد نقش و مکانیسم های مرتبط PFC در ترویج بلوغ moDCs انجام می دهد.

با توجه به نسبت بسیار کم DCها در بافت های انسانی و حفظ بین گونه ای بالا بین DCs موش و DCs انسان، به منظور حل مشکلات تحقیقاتی ناشی از تولید کم DC، مدل های القایی آزمایشگاهی DCs مشتق شده از سلول های تک هسته ای خون محیطی انسان مطالعه شده است که می تواند DCها را با ایمنی زایی خوب در مدت زمان کوتاهی بدست آورد. بنابراین، این مطالعه از روش سنتی القای DCهای انسانی در شرایط آزمایشگاهی استفاده کرد: کشت همزمان rhGM CSF و rhIL-4 در شرایط آزمایشگاهی، تغییر محیط یک روز در میان، و به دست آوردن DCهای نابالغ در روز پنجم. در روز ششم، حجم های مساوی از PBS، PFC و LPS بر اساس گروه بندی اضافه شد و به مدت 24 ساعت به عنوان پروتکل کشت برای القای DCهای مشتق شده از سلول های تک هسته ای خون محیطی انسان کشت داده شد.

پلی ساکاریدهای مشتق شده از محصولات طبیعی دارای مزایای سمیت کم و هزینه کم به عنوان محرک ایمنی هستند. پس از آزمایش‌های اولیه، گروه تحقیقاتی ما دریافتند که PFC به طور قابل‌توجهی نشانگر بالغ CD83 را در سطح سلول‌های تک هسته‌ای خون محیطی انسان مشتق از سلول‌های DC القا شده در شرایط آزمایشگاهی افزایش می‌دهد. نتایج فلوسایتومتری نشان داد که مداخله PFC در غلظت 10 میکروگرم بر میلی لیتر به مدت 24 ساعت منجر به بیان اوج نشانگر بالغ CD83 در سطح DCها شد که نشان دهنده ورود DCها به حالت بالغ است. بنابراین، گروه تحقیقاتی ما طرح القاء و مداخله آزمایشگاهی را تعیین کردند. CD83 یک نشانگر زیستی بالغ مهم در سطح DCها است، در حالی که CD86 به عنوان یک مولکول تحریک کننده مهم در سطح DCها عمل می کند و به عنوان سیگنال دوم برای فعال کردن سلول های T عمل می کند. بیان افزایش یافته دو نشانگر زیستی CD83 و CD86 نشان می‌دهد که PFC بلوغ سلول‌های تک هسته‌ای خون محیطی انسان را تقویت می‌کند و نشان می‌دهد که PFC ممکن است به طور همزمان سطح ترشح سیتوکین‌ها را در سطح DCها افزایش دهد. بنابراین، این مطالعه سطوح سیتوکین های IL-6، TNF-a و IL-10 ترشح شده توسط DCها را با استفاده از روش ELISA ارزیابی کرد. IL-10 ارتباط نزدیکی با تحمل ایمنی DCها دارد و DCهای با تحمل ایمنی معمولاً در درمان تومور استفاده می‌شوند و ایده‌های درمانی بالقوه‌ای برای تحمل ایمنی در پیوند اعضا ارائه می‌دهند. خانواده 1L-6 نقش مهمی در ایمنی ذاتی و تطبیقی، خون سازی و اثرات ضد التهابی ایفا می کند. مطالعاتی وجود دارد که نشان می دهد IL-6 و TGF β به طور مشترک در تمایز سلول های Th17 شرکت می کنند. هنگامی که بدن توسط یک ویروس مورد تهاجم قرار می گیرد، TNF-a تولید شده توسط DCها در پاسخ به فعال شدن ویروس، به عنوان یک عامل بلوغ اتوکرین برای ترویج بلوغ DC عمل می کند. مسدود کردن TNF-a، DCها را در مرحله نابالغی قرار می دهد و از اعمال کامل عملکرد ارائه آنتی ژن خود جلوگیری می کند. داده های ELISA در این مطالعه نشان داد که سطح ترشح IL-10 در گروه PFC به طور قابل توجهی نسبت به دو گروه دیگر افزایش یافته است، که نشان می دهد PFC تحمل ایمنی DCs را افزایش می دهد. افزایش سطح ترشح IL-6 و TNF-a نشان می دهد که PFC ممکن است اثر افزایش DC را برای ترویج تمایز سلول های T داشته باشد.