کشف وزیکول های خارج سلولی ریزجلبک

وزیکول های خارج سلولی وزیکول های درون زا با اندازه نانو هستند که توسط سلول ها ترشح می شوند، با قطر 30 تا 200 نانومتر که در یک غشای دولایه لیپیدی احاطه شده اند، که حامل اسیدهای نوکلئیک، پروتئین ها، لیپیدها و متابولیت ها و غیره هستند. وزیکول های خارج سلولی ابزار اصلی ارتباط بین سلولی هستند. که در تبادل مواد بین سلول ها نقش دارند. وزیکول های خارج سلولی می توانند توسط سلول های مختلفی در شرایط طبیعی و پاتولوژیک ترشح شوند که عمدتاً از پلی وزیکول های تشکیل شده توسط ذرات لیزوزومی داخل سلولی می آیند و پس از ادغام غشای خارج سلولی و غشای سلولی پلی وزیکول ها در ماتریکس خارج سلولی آزاد می شوند. به دلیل ایمنی زایی کم، عوارض جانبی غیر سمی، هدف گیری قوی، ظرفیت عبور از سد خونی مغزی و سایر ویژگی های آن، به عنوان حامل دارویی بالقوه در نظر گرفته شده است. در سال 2013، جایزه نوبل در فیزیولوژی و پزشکی به سه دانشمند مرتبط با مطالعه وزیکول های خارجی اعطا شد. از آن زمان، محافل آکادمیک و صنعتی افزایش تحقیقات و توسعه، کاربرد و تجاری سازی وزیکول های خارج سلولی را به راه انداخته اند.

وزیکول‌های خارج سلولی از سلول‌های گیاهی سرشار از اجزای فعال منحصربه‌فرد، کوچک و دارای قابلیت نفوذ در بافت هستند. بیشتر آنها را می توان گرفت و مستقیماً در روده جذب کرد. به عنوان مثال، وزیکول های جینسینگ برای تمایز سلول های بنیادی به سلول های عصبی مفید هستند و وزیکول های زنجبیل می توانند فلور روده را تنظیم کرده و کولیت را کاهش دهند. ریزجلبک ها قدیمی ترین گیاهان تک سلولی روی زمین هستند. نزدیک به 300000 نوع ریزجلبک به طور گسترده در اقیانوس‌ها، دریاچه‌ها، رودخانه‌ها، بیابان‌ها، فلات‌ها، یخچال‌های طبیعی و مکان‌های دیگر با ویژگی‌های منطقه‌ای منحصربه‌فرد پراکنده شده‌اند. در طول تکامل 3 میلیارد زمین، ریزجلبک‌ها همیشه توانسته‌اند به‌عنوان سلول‌های منفرد روی زمین رشد کنند، که از رشد خارق‌العاده و توانایی خود ترمیم آنها جدایی ناپذیر است.

وزیکول های خارج سلولی میکروجلبک مواد فعال زیست پزشکی جدید با ایمنی و پایداری بالاتر هستند. ریزجلبک ها مزایای متعددی در تولید وزیکول های خارج سلولی دارند، مانند فرآیند کشت ساده، قابل کنترل، ارزان، رشد سریع، خروجی بالای وزیکول ها و مهندسی آسان. در مطالعات قبلی، وزیکول های خارج سلولی میکروجلبک به راحتی توسط سلول ها درونی می شوند. در مدل های حیوانی، مشخص شد که آنها مستقیماً از طریق روده جذب شده و در بافت های خاص غنی می شوند. پس از ورود به سیتوپلاسم، می تواند چندین روز ادامه داشته باشد، که منجر به آزادسازی طولانی مدت دارو می شود.

علاوه بر این، انتظار می‌رود که وزیکول‌های خارج سلولی میکروجلبک انواع مختلفی از داروها را بارگیری کنند که باعث بهبود پایداری مولکول‌ها، رهش آهسته، سازگاری دهانی و غیره می‌شود و موانع موجود در تجویز دارو را برطرف می‌کند. بنابراین، توسعه وزیکول های خارج سلولی ریزجلبک ها امکان پذیری بالایی در تبدیل بالینی و صنعتی شدن دارد.